Naar een waarlijk recht op voedsel.

De socio-economische situatie van een persoon is een belangrijke factor in zijn of haar toegang tot gezonde en duurzame voeding. Wil dit zeggen dat alleen de armste mensen “slecht” eten? Natuurlijk niet. Wel is het voor veel mensen in precaire situaties zo dat aan het budget voor voedsel vaak wordt geraakt om aan het einde van de maand rond te komen. Het is de zogenaamde aanpasbare variabele om de verschillende kosten te dekken. Als gevolg neemt het gebruik van voedselhulp structureel toe.

De acties van de voedselhulp houden zich echter niet vaak bezig met fundamentele achterliggende vraagstukken. Dat het industriële systeem armoede creëert (lage lonen, uitbuiting van migranten en studenten, geen naleving van normen…). Dat de producenten zelf, die vaak in verschrikkelijke arbeids- en verkoopomstandigheden werken. Etc.

Daarom blijft de voedselhulp de “pleisteroplossing” bij uitstek om de toegang tot voedsel te garanderen. Vaak zonder financiële of structurele steun. Vaak weinig effectief. Vaak zonder voldoende aanbod. Vaak zonder kwaliteisvolle producten. Er wordt dus weinig tot niets gedaan om een waarlijk recht op voedsel te garanderen. De overheid respecteert haar internationale en morele verplichtingen met betrekking tot het recht op voedsel niet.

Voedselonzekerheid als thema bij de SoZeVo: door ieder naar vermogen aan ieder naar behoefte.

Door het principe van “ieder draagt bij naar vermogen, ieder ontvangt naar behoefte” te volgen, streeft de Sociale Zekerheid voor Voedsel ernaar om het inkomen van de armste huishoudens te verhogen en aan iedereen een budget voor voedsel toe te kennen.

Om daadwerkelijk de ongelijkheid te verminderen, moet de SoZeVo nadenken vanuit het standpunt van de meest kwetsbaren in onze samenleving en met hen samenzitten. Alle variabelen moeten worden bekeken om een systeem te ontwikkelen dat een echt recht op voedsel garandeert voor iedereen. Bv. geografische, financiële, culturele toegang tot kwaliteitsvoedselaanbod, voedselvoorkeuren, kookgerei, de digitale kloof, e.d. Het is belangrijk om zeer waakzaam te zijn en op geen enkele manier ongelijkheid te versterken. In zo’n systeem wordt de voedselhulp weer een residuaire dienst, een vangnet dat enkel de urgente nood aan toegang tot voedsel garandeert.